ေသာကေျခရာ (၁၂)

မျပဳံးသာ မရယ္သာ
ရင္မွာသုိသိပ္ေမာ
ေသာက၏ ေျခရာတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း ... ။

မရုန္းသာ မဖယ္သာ
အၾကင္နာ ယုိဖိတ္ေသာ
ေမာလ်သည္႔ ေဝဒနာတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း ... ။



ခ်စ္၏ ၾကင္၏ ၊ သူမသိေလ
ေဝဒနာကုိ ဘာသာသုိဝွက္
တစ္ရက္ တစ္ေန႔ ၊ ေရြ႕ေရြ႕ကုန္ျပန္
မနက္ျဖန္ေပါ႔ ၊ ေျပာေတာ႔ေျပာမည္
ရည္ရြယ္ခဲ႔လ်က္ ၊ ႏႈတ္ကခက္ေတာ႔
အိပ္မက္ေတြပဲ ၊ က်န္တယ္ေလ .... ။

တစ္ခါတစ္ခါ ၊ လာေလေခၚယူ
အတူေလွ်ာက္စုိ႔ ၊ ဟုိ႔အနားမွာ
ကဗ်ာပင္ေအာက္ ၊ ကြန္းတစ္ေထာက္ခုိ
ပန္းေကာက္မယ္ေနာ္ ၊ ေပ်ာ္တယ္မုိ႕လား
ရင္ၾကားမွာေလ ၊ ပန္းေတြေပြ႕ပုိက္
ေပ်ာ္ရႊင္ေမြ႕လုိ႔ ၊ တစ္ေနကုန္မွ ျပန္ရေအာင္ ... ။

ပန္းခင္းေမြ႕ရာ ၊ ကဗ်ာႏွင္းဆီ
သည္ပန္းေတြၾကား ၊ ႏွစ္ကုိယ္ၾကားယုံ
ႀကဳိးစားေျပာမယ္၊ တကယ္ေတာ႔ေလ
ေပ်ာ္ပါေစလား ၊ ကုိယ္႔စကားေၾကာင္႔
ပန္းမ်ားကုိခြာ ၊ သူစိတ္နာလုိ႔
ခမ်ာ ပန္းမုန္းေလမလား .... ။

ပန္းေတြမုန္းရင္ ၊ လုံးလုံးကုိယ္႔ေၾကာင္႔
စုိးေႏွာင္႔ဗ်ာဆူ ၊ ကုိယ္႔အပူနဲ႔ကုိ
သူမသိေစ ေနေတာ႔ေနေတာ႔
စိတ္ကုိေလွ်ာ႔မယ္ ၊ တြယ္တာသမွ်
သည္ဘဝေတာ႔ ၊ လနဲ႔ေျမလႊာ
ကြာႀကီးကြာစမ္း ၊ ကုိ္ယ္ပဲလြမ္းမယ္
ပန္းမုန္းလူမုန္း ၊ အျဖစ္ရံႈးရင္
ႏွလုံးကြဲၿပီး ေသမွာပဲ ...... ။

အခ်စ္ရယ္ ....
တြယ္တာတတ္လုိ႔ ၊ အျပစ္ရွိရင္
ကုိယ္႔အဆုိးပဲ ရွိပါေစေတာ႔ .... ။

မရုန္းသာ မဖယ္သာ
အၾကင္နာ ယုိဖိတ္ခုိက္ပါတည္႔ ....
မျပဳံးသာ မရယ္သာ
ရင္မွာ သုိသိပ္လုိက္ပါ၏ ....... ။ ။


ေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း)