ရင္ခြင္ရုိင္း

ခုိကုိးစရာ ၊ ရွာေသာ္မေတြ႕
ေရြ႕ေရြ႕ၿဖတ္သန္း ၊ သစ္တန္းမၿမင္
လြင္ၿပင္ခရီး ၊ ညည္းၫႈပန္းဟုိက္
ပ်ံသန္းလုိက္ႏွင္႔ ၊ အသုိက္မဲ႔ေသာ ငွက္ငယ္ပါ ။    ။

အထီးက်န္မုိ႔ ၊ သည္းထန္ၫႈိးႏြမ္း
အပန္းေၿဖလုိ ၊ ေနအၫုိမွာ
ခုိဝင္စရာ ၊ အရိပ္ရွာစဥ္
သစ္တစ္ပင္ေတြ႔ ၊ စိတ္ခ်မ္းေၿမ႕သည္
ၾကည္ေမြ႔စရာ ၊ ၿဖစ္မည္ထင္ ။         ။

သည္အပင္ထက္ ၊ ေမွးစက္နားခုိ
ေနၫုိေမွာင္မုိက္ ၊ အိပ္စက္ခုိက္တြင္
ေကာင္းကင္ထစ္ၾကဳိး ၊ သန္းေခါင္မုိးသည္္
အၫုိးႀကီးစြာ ၊ ရီာေသာခါမွ
အိပ္ရာႏုိးထ ၊ မုိးေရစၿဖင္႔
ၿမရြက္မေဝ ၊ ပင္ေၿခၿပဳိင္းၿပဳိင္း
အကုိင္းေငါက္ေငါက္ ၊ ရုိးတံေၿခာက္မွာ
ကြန္းေထာက္ကြယ္ရစ္ ၊ သည္အၿဖစ္ကုိ
စင္စစ္ နားလည္လုိက္တကား ။။      ။။

အခ်စ္ဦး

တစ္သက္တခါ တစ္လႊာတစ္ရြက္

တစ္ခက္ဆီ တစ္ပြင္႔ ငုံအဆင္႔မုိ႔

ရင္႔လုိ႔ပဲဝါဝါ

ညွာတံပဲႃပုတ္ႃပုတ္

ႃဖုတ္ခနဲပဲေႁကြေႁကြ

ေၿမမွာပဲ ေရာက္ေရာက္

ဖြဖြေလးေကာက္လုိ႔

ပန္းေၿခာက္ကေလးပဲ ၿမတ္ႏုိးမယ္ ...။      ။