“ ဆုံးမစာ ”

ဆိုပိမ့္မညႇာ၊ ေစ့ေစ့နာေလာ့၊
ဂဂၤါသဲမွ်၊ ပြင့္ကုန္ႀကသား၊
ဘုရားသာသနာ၊ ေခတ္အခါ၀ယ္၊
လူ႕ရြာနတ္၌၊ နင္ႀကံဳႀကိဳက္လည္း၊
အမိုက္မေျခြ၊ အလိုက္ေန၍၊
အေျခမႀကီး၊ အခ်ည္းႏွီးလွ်င္၊
ယီးတီးေယာင္ေတာင္၊ ခုတိုင္ေအာင္တည္း။

သန္းေခါင္ လကြယ္၊
ေတာအုပ္လယ္၌၊ ရွစ္နယ္ပတ္ကံုး၊
အျပည့္ဖံုးသည္၊မိုးလံုးတိမ္တိုက္၊
လွ်ပ္မႀကိဳက္သား၊ အမိုက္အျပား၊
အင္ေလးပါးထက္၊ နင္ကားရာေထာင္၊
မကေမွာင္၏။

ဘယ္ေတာ႔လည္း ...

ဘယ္ေတာ႕လည္းကြယ္

ကုိယ္႕ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြမင္းအသိအမွတ္ၿပဳေသာေန႕....

ဘယ္ေတာ႕လည္းကြယ္

မင္းရင္ထဲက အခ်စ္ေတြကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ရမယ္႕ရက္....

ဘယ္ေတာ႕လည္းကြယ္

ကုိယ္႕အခ်စ္မင္းအခ်စ္ အၿပန္အလွန္သက္ေသထူမယ္႕အခ်ိန္...

ဘယ္ေတာ႕လည္းကြယ္

ဒါကုိယ္႕ခ်စ္သူပါလုိ႕ လူပုံအလယ္ ၾကြားႏုိင္မယ္႕အခါ....

ဘယ္ေတာ႕လည္းကြယ္

မင္းခ်စ္သူ ကုိယ္ပါလုိ႕ ရင္ေကာ႕ေခါင္းေမာ႕ ေမာ္ႏုိင္မယ္႕ကာလ....

အင္း....ဘယ္ေတာ႕....ဘယ္ေတာ႕

ဘယ္ေတာ႕လည္းကြယ္

ေစာင္႕စားေနခဲ႕

ေမွ်ာ္လင္႕ေနရဲ႕

တမ္းတေနသကြဲ႕

အသည္းနဲ႕ထပ္တူ

ၿမတ္ႏုိးသူမုိ႕

ဘယ္သုိ႕ ေတာင္းဆုိမွ

တုံ႕ၿပန္မႈရမယ္ဆုိတာ

မသိႏုိင္ပါ ဒါကုိယ္႕အားနည္းခ်က္

အသက္ေရ ခြင္႕လႊတ္ႏုိင္ပါသလား

အဲဒါလည္းပဲ.....ဘယ္ေတာ႕လည္းကြယ္

အခ်စ္ဆုိတာ ...

အခ်စ္ဆုိတာ ...

ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းေတြရဲ႕ သေကၤတ

၀မ္းနည္းမႈအမွတ္တံဆိပ္

ေအာင္ၿမင္ၿခင္းေတြရဲ႕ ၿမစ္ဖ်ားခံရာ

ရႈံးနိမ္႕မႈေတြရဲ႕ ေရေသာက္ၿမစ္

အရာရာတုိင္းမွ သူပါေနတတ္ၿပီး

တစ္ခါတစ္ခါေတာ႕လည္း

အခ်စ္ဆုိတာဘာမွမဟုတ္သလုိပါပဲ ကြယ္....

ထုိမွ်မကေသာ ...

မင္းကုိ ခ်စ္တာေတြသာ

သစ္ပင္ၿဖစ္ရင္

ဒီကမၻာဟာ ဘယ္ေတာ႕မွ ေၿခာက္ေသြ႕ေတာ႕မွာမဟုတ္

အၿမဲစိမ္းသစ္ေတာေတြ ဖုံးလႊမ္းသြားမယ္....

မင္းကုိလြမ္းတာေတြသာ

ပန္းၿဖစ္ရင္

ကမၻာေၿမမွာ ပန္းေတြဖုံးလို႕

ပန္းေပါင္းစုံပြင္႕ဖူးလွပေနမွာ အမွန္ပါကြဲ႕....

မင္းကုိတမ္းတတာေတြသာ

ေရၿဖစ္ရင္

ေခ်ာင္းမွၿမစ္ ၿမစ္မွပင္လယ္ ထုိမွ သမုဒၵရာ

အသြယ္သြယ္ေပါင္းစီး ဒီကမၻာၾကီးေရလႊမ္းသြားမလားပဲ....

မင္းကုိသတိရတာေတြသာ

ေရႊၿဖစ္ရင္

ကမၻာေၿမဟာ သယံဇာတေပါၾကြယ္၀လုိ႕

လူတုိင္းေက်ာက္မ်က္ရတနာဆင္ေနမလားကြယ္....

ကဲ..ကဲ...

ပုိတယ္ေၿပာမေနနဲ႕

လုိတယ္လုိ႕ေတာင္ထင္တယ္

ကုိယ္ရဲ႕အခ်စ္

ကိုယ္႕ေမတၱာဟာ

ကမၻာေၿမသိန္းသန္းအထု

အစုစုမက

စၾကာ၀ဠာတုိက္တစ္ေသာင္းေတာင္ ပ်ံ႕ႏွံသြားမယ္

အဲေလာက္ေတာင္မကကုိ ထင္ေနတာ အေသအခ်ာပါပဲ ခ်စ္သူရယ္....

မနာခံတတ္ေေသာ ႏွလုံးသား

မင္းကုိ ခ်စ္ပါတယ္
ဒါေပမယ္႕လည္းကြယ္
ထိရွလြယ္တဲ႕ႏွလုံးသားကုိ ဒဏ္ရာထင္မွာစုိးတယ္ ...။   ။

မင္းကုိ လြမ္းခ်င္တယ္
ဒါေပမယ္႕လည္းကြယ္
တမ္းတတတ္တဲ႕ႏွလုံးသားကုိ မညွင္းဆဲခ်င္ေတာ႕ဘူး ...။  ။

မင္းကုိ ေမ႕ခ်င္တယ္
ဒါေပမယ္႕လည္းကြယ္
စြဲၿငိတတ္တဲ႕ႏွလုံးသားကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ဘူး ...။   ။

မင္းကုိ မုန္းခ်င္တယ္
ဒါေပမယ္႕လည္းကြယ္
ခ်စ္တတ္လြန္းတဲ႕ ႏွလုံးသားက ခြင္႕မၿပဳပါဘူးတဲ႕ ...

ေၾသာ္ ... ႏွလုံးသားရယ္
ႏုနယ္ရက္နဲ႕ ဘာေၾကာင္႕ေခါင္းမာရပါသလည္းကြယ္ ...။   ။


ကုိသူ(၂၀.၁၁.၀၈)

ႏွလုံးသားနဲ႔ ရန္ၿဖစ္ၿခင္း

ေမ႕ထားပါတယ္ဆုိ
ေပၚလာတဲ႕ ပုံရိပ္
တထိတ္ထိတ္ရင္ခုန္ေအာင္
မစြဲေဆာင္ပါနဲ႕လားကြယ္ ...။   ။

သတိမရခ်င္ေတာ႕ပါဘူးဆုိ
ခ်စ္တတ္တဲ႕ ဒီႏွလုံးသား
မခံစားတတ္ေတာ႕ေအာင္
မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေတာ႕ဘူးလားကြယ္ ...။   ။

မလာေတာ႕ပါဘူးဆုိ
သြားခ်င္ေနတဲ႕ ဒီအခ်စ္စိတ္
တိတ္တိတ္ေလးေၾကကြဲ
အသည္းမရွိခ်င္ေတာ႕ပါဘူး တကယ္ ...။   ။

ကုိသူ(၂၀.၁၁.၀၈)

ကဗ်ာ ဆုိတာ ...

ကာရန္ေတြ ေ၀ရီေနဆဲ
အဲ႕ဒါလည္းကဗ်ာ...
စာသားေတြ စီကာရစ္၀ဲ
အဲ႕ဒါလည္းကဗ်ာ...
ခံစားမႈေတြ ရင္အႏွံေပါက္ပြား
ႏွလုံးသား အေၿခက ပြင္႕အံသြား
ရွင္သန္ပြားမ်ား ေရးသားသီကာ
အားလုံးဟာ ကဗ်ာပါပဲကြယ္လုိ႕
ယုံၾကည္ေနတယ္ တုိ႕ထာ၀ရပါေလ ...။   ။

ကုိသူ
10.12.08