ဒီအပိုဒ္ေလးမွာ ေရးသားထားပါတယ္.......
ဒီေန႔က်င္းပခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာလဲလွည္ပြဲပာာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕ေတြမွလြဲျပီး
စည္စည္ကားကားနဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာပဲျပီးဆံုးသြားပါတယ္ ။
ပြဲျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ မ်က္ရည္စမ်ားကို လွဲက်င္းျပီး ခု
ဒီစာမ်က္ႏွာေပၚကို လာေရာက္စြန္႔ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
အားလံုးကိုလဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္......ဒီေန႔ဒဏ္ရာေတြ
တနင့္တပိုးနဲ႔လာသြားက်ေသာ ကြ်န္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား
ကို အျပံဳးေတြနဲ႔ မျကိဳဆိုႏိုင္ခဲ့သလို သူတို႔ေတြကလဲ ျပန္မျပံဳးျပ
ႏိုင္ခဲ့ျကဘူး.....အဲ့လိုအခ်ိန္ေတြ ေတာ္ေတာ့ကို ခံရ
ခက္လြန္းလွပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဒဏ္ရာေတြဆို ေသြးတစ္စက္စက္နဲ႔ အခုထိကိုေသြးစက္ေတြထဲမွာ
မျပီးဆံုးႏိုင္ေသးဘူး.......
ေနာက္တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေတြရဲ႕ မ်က္ရည္စမ်ားကိုလဲ ရင္နာနာနဲ႔
၀င္ေရာက္ခံစားေပးမိ ပါေသးတယ္.....
(သူတို႔လဲ ငါလိုပါပဲလားလို႔ေပါ့) ကမၻာဦးအစကထည္းက ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့
လူသားျခင္းစာနာစိတ္ဆိုတာလည္း
လမ္းေဘးအမိႈက္ေတာင္းထဲ မွာ ခုထိခုန္မထြက္ႏိုင္ေသးဘူး။
သူကရွားပါးရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလို႔တန္ဖိုး မဲ့သြားခဲ့တာလဲ......
အျမစ္ျပတ္ဖို႔ ခဲယဥ္းတဲ့ဒဏ္ရာတိုင္း
ေဆးနဲ႔ယဥ္ပါးတက္ျကပါတယ္....ေလာင္ျမိဳက္ျခင္း အေျခခံနဲ႔ပဲ ပြဲေတာ္ေလးကို
တည္ေဆာက္သြားခဲ့တာပါ။ အနိ႒ာရံုျမင္ကြင္းေတြကိုေတာ့ သူတို႕ပာာသူတို႕
ရွင္းလင္းထားခဲ့ေပမဲ့လဲ က်ရံႈးခန္းေတြကို
ခုထိ ျမင္ေတြ႔ေနက်စဲပဲ.......ေျသာ္.....အဲ့တာ ေသြးမဲ့ဒဏ္ရာေတြေပါ့........
အဲ့ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ရင္ႏွီးထားတာျကာေတာ့
အရံႈးေတြျဖစ္လာခဲ့ျကတာေလ....ဒါသူတို႔ရဲ႕က်ရံႈးခန္းေတြေပါ့........
အဲ့ဒီက်ရံႈးခန္း ဆိုတာကလဲ ေလနီျကမ္းေတြေပၚမွာ သူတို႔ဘာသာသူတို႔
လြင့္တင္လိုက္ျကတဲ့ အလံျဖဴေတြေျကာင့္လဲ
ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာပါ............ေသခ်ာတာကေတာ့......ျကိဳး၀ိုင္းေတြေပၚကရခဲ့တဲ့
အမာရြတ္ေတြေတာ့ မပာုတ္ခဲ့ဘူး....
အနီးကပ္ အတိုက္ခံလိုက္ရတဲ့ လက္သဲ
ခြ်န္ခြ်န္ရာေတြပါ.......ပာုတ္တယ္......အဲ့ဒီဒဏ္ရာေတြက စကားလံုးတိုင္းေတြ
အမ်ားအျပား မွန္ထားတယ္.....ခ်စ္သူတို့တာ အနည္အႏွစ္မ်ားတဲ့ ေရဆိုရင္ေတာင္
သူတို႔ရဲ႕ လက္သည္းရာေလးေတြ
က စစ္ျပီးေသာက္သံုးခ်င္တဲ့ သူေတြတဲ့........စိတ္ေတာ့
ဘယ္ေကာင္းပါမလဲ......ဒါေတြက ခုထက္ထိကို အနားကြတ္ခြင့္
မရေသးတဲ့ မရခဲ့တဲ့ သထၳဳေဘာင္ေတြဆိုတာ သူတို႔ကို ဘယ္လိုအင္အားေတြနဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ေျပာရပါ့မလဲ.........
ဒဏ္ရာေတြကို လဲလွယ္ပြဲမွာ ဦးေဆာင္သူမရွိ
ေနာက္လိုက္ေတြမရွိ......အမ်ားေျပာတဲ့ ရွက္ရြံျခင္းေတြမရွိ ရင္းႏွီးစြာ
ဖြင့္ေျပာသြားခဲ့ျကတယ္.......... အျပီးမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ဒီဒဏ္ရာေတြကို တစ္ေယာက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္
ေဆးထည္႕ေပးခဲ့က်တယ္........ေပ်ာက္ပလား
ဆိုေတာ့......မေပ်ာက္ပါဘူး...........ဒါေပမဲ့ နာက်င္သြားခဲ့တာေတာ့
မ်က္ႏွာေတြမွာ ေျဖထြက္သြားခဲ့တယ္.......ကြ်န္ေတာ္လား.......ကြ်န္ေတာ္ဒဏ္ရာေတြလဲ.....ဒီအတိုင္းေပါ့......
မုန္းလဲမုန္းခဲ့ ဖူးပါတယ္..မုန္းလို႔မရတာ
တစ္ခုကလြဲရင္ေပါ့.....ဘယ္လိုေဆးဆရာပဲျဖစ္ျဖစ္......နာက်င္ရင္း
တန္းလန္းနဲ႔ ကုစားျကတာပဲေလ.........အခ်ိန္ကေရာ
ဘာမို႔လို႔လဲ......မ်က္ရည္နဲ႔ကုစားလို႕ရမယ္ ဆိုရင္ ဒီဒဏ္ရာ
ေတြ ေပ်ာက္တာျကာလွျပီေပါ့........." အခ်ိန္ေတြထဲမွာ
စီေမ်ာရင္း.......စီးေမ်ာရင္းနဲ႔ တစ္ခ်ိန္က်ရင္ သူတို႔ေျပာ
သလို ဒီအေျခအေနကို အထက္စီးကေန ျကည္႔ျပီး
ျပံဳးမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႔ေပါ့....ဒါေပမဲ့ ငါရဲ႕အခ်ိန္ေတြကလည္းပဲ
သူရဲ႕ ေရပူစမ္းေခ်ာင္းေလးထဲမွာ ေမ်ာေနလို႕ေမ်ာေနမွန္း
သိမွမသိခဲ့တာ......လွည္႔ျကည္႔လိုက္တိုင္း ခရီးအစကို
ျပန္ျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ ....(ငါကခုထိဒီေနရာမွာပဲေလ)
အဲ့လိုအျမဲစိမ္းေတာေတြ ရွင္သန္ေပါမ်ားေနသမွ်.......ရြက္မရွိေတာ့တက္နဲ႔
ေလွာ္တယ္......တက္မရွိေတာ့ လက္နဲ႔
ေလွာ္တယ္...တက္မရွိေတာ့ လက္နဲ႔ေလွာ္က်တယ္.....ဒါလဲ ဂုဏ္ပကာသန
မုဆိုးမ်ားရဲ႕ တိုင္စားမႈ႕ေတြပါ....
တစ္ကယ္ေတာ့ သူတို႔ေတြလုပ္က်တာလဲ မပာုတ္ပါဘူး......ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေျကာင့္ျဖစ္ရတာေလ "
တိတ္တဆိတ္ျငိမ္သက္ျခင္းက ရင္ထဲမွာပိုျပီး ကမၻာပ်က္သြားေစတယ္.....
အိပ္မရတဲ့ညေတြတိုင္းမွာ အိမ္မက္ေတြက တဆစ္ဆစ္ နာက်င္ကိုက္ခဲ
နာရီျကည္႔မိေတာ့............
ပာုတ္တယ္.....ငါနာရီလက္တံေတြလို ထြက္ေပါက္ရွာရမယ္...........။ ။
